O Hipoterapii
Co to jest hipoterapia?
Zgodnie z definicją zawartą w Kanonach Polskiej Hipoterapii – hipoterapia to ukierunkowane działanie terapeutyczne mające służyć poprawie funkcjonowania człowieka w sferach fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej, podczas którego specjalnie przygotowany koń stanowi integralną część procesu terapeutycznego.
Kto może prowadzić zabiegi hipoterapeutyczne?
Hipoterapia prowadzona jest przez wykwalifikowanego hipoterapeutę zgodnie z zaleceniami lekarza kierującego na terapię i we współpracy z innymi specjalistami prowadzącymi danego pacjenta. Do końca 2010 r. uprawnienia do prowadzenia hipoterapii posiadali instruktorzy rekreacji ruchowej ze specjalnością hipoterapii, a ich legitymacja była wydawana przez Ministerstwo Sportu. Osoby te nadal posiadają uprawnienia. Od roku 2011 uprawnieni do prowadzenia hipoterapii są również absolwenci kursów realizowanych przez Polskie Towarzystwo Hipoterapeutyczne posiadający tytuł zawodowy instruktora hipoterapii udokumentowany legitymacją i certyfikatem wydanym przez PTHip. Ważność licencji instruktora hipoterapii PTHip wynosi 5 lat. Przedłużenie licencji na kolejne lata wymagać będzie aktywności zawodowej i udziału w kształceniu ustawicznym prowadzonym przez PTHip.
Dlaczego konieczna jest zgoda lekarza na korzystanie z hipoterapii?
Hipoterapia to wspaniała terapia uzupełniająca podstawowe działania medyczne i rehabilitacyjne, ale trzeba pamiętać o tym, że istnieją przeciwwskazania do jej zastosowania. Dlatego nie można jej stosować bez zgody lekarza prowadzącego danego pacjenta.
Czy każdy koń może być użyty do hipoterapii?
Podobnie jak nie każdy człowiek może powadzić zabieg hipoterapeutyczny, tak i nie każdy koń może być wykorzystany w tej pracy. Od człowieka wymagamy odpowiedniej wiedzy i empatii, a od konia odpowiedniego charakteru, prawidłowego ruchu i starannego specjalistycznego przygotowania. Kanony hipoterapii
DEFINICJA
Hipoterapia jest to ukierunkowane działanie terapeutyczne mające służyć poprawie funkcjonowania człowieka w sferach fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i/lub społecznej, podczas którego, specjalnie przygotowany koń, stanowi integralną część procesu terapeutycznego. Realizowana jest przez wykwalifikowanego hipoterapeutę zgodnie z zaleceniami lekarza kierującego na hipoterapię i we współpracy z innymi specjalistami prowadzącymi danego pacjenta.
ODDZIAŁYWANIE HIPOTERAPII
1. Sfera fizyczna – podnoszenie ogólnej sprawności, normalizacja napięcia mięśniowego, torowanie prawidłowego wzorca chodu; poprawa koordynacyjnych zdolności motorycznych, głównie równowagi i poczucia rytmu; poprawa orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała; stymulacja i normalizacja czucia głębokiego oraz powierzchniowego.
2. Sfera emocjonalno – motywacyjna – wzrost motywacji i akceptacji procesu terapeutycznego; zwiększenie poczucia własnej wartości; zmniejszenie zaburzeń
3. Sfera poznawcza – stymulacja odbioru wrażeń zmysłowych; poprawa percepcji wzrokowej i słuchowej; stymulacja uwagi, pamięci, myślenia, mowy; nabywanie i rozwijanie nowych umiejętności.
4. Sfera społeczna – aktywizacja psychospołeczna; rozwijanie pozytywnych relacji
FORMY HIPOTERAPII
Fizjoterapia na koniu – gimnastyka lecznicza na koniu poruszającym się stępem, mająca na celu usprawnienie ruchowe; prowadzona przez fizjoterapeutę lub pod jego kierunkiem. Psychopedagogiczna jazda konna i woltyżerka – zespół działań jeździeckich, pedagogicznych i psychologicznych podejmowanych w celu usprawnienia intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego; prowadzona przez psychologa, pedagoga, terapeutę zajęciowego lub pod ich
Terapia kontaktem z koniem – celem terapii jest nawiązanie kontaktu pacjenta ze zwierzęciem, z otaczającym środowiskiem, wreszcie z innymi ludźmi, jej istotą jest kontakt pacjenta z koniem, stworzenie sytuacji terapeutycznej, a nie samo dosiadanie konia; prowadzona przez psychologa, pedagoga, lekarza psychiatrę lub pod ich kierunkiem. Ponadto wyróżnia się jazdę konną dla osób niepełnosprawnych (rekreacyjną i sportową), która nie stanowi części hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana i może mieć aspekt terapeutyczny.
